Aktywność fizyczna

Aktywność fizyczna jest istotna w każdym wieku, a zwłaszcza potrzebna jest  dzieciom i młodzieży, gdyż warunkuje ich rozwój zarówno fizyczny, jak i umysłowy.
Aktywność fizyczna zapewnia prawidłowe funkcjonowanie:

• układu mięśniowo-szkieletowego (kości, mięśni i stawów),
• układu krążenia oraz oddechowego (serce i płuca),
• układu nerwowego (OUN, koordynacja i balans ciała, zdolności koordynacyjne),
• układu odpornościowego.

Regularna aktywność wspomaga również utrzymanie prawidłowej postawy i masy ciała oraz zachowanie zdrowia. U dzieci aktywność fizyczna wpływa korzystnie na ciśnienie tętnicze krwi, profil lipidowy, kontrolę glikemii, wrażliwości na insulinę. Jest więc najprostszym sposobem profilaktyki chorób cywilizacyjnych, takich jak nadwaga i otyłość, nowotwory, cukrzyca typu II czy wady postawy. 

Niezwykle istotne jest to, że ruch wpływa również na kondycję psychiczną młodego człowieka:

• poprawia samopoczucie i jakość snu,
• pomaga rozładować negatywne emocje i stres, zmniejsza uczucie niepokoju,
• uczy odpowiedzialności, wytrwałości, przyjmowania porażek,
• rozwija pewność siebie i poczucie własnej wartości,
• pobudza empatię, kreatywność i zdolności społeczne.

Aktywność fizyczna przyczynia się również do poprawy takich sprawności umysłowych, jak szybkość podejmowania decyzji, planowanie i pamięć krótko- i długotrwała, skupienie i podzielność uwagi, a tym samym wpływa na lepsze wyniki w nauce.

Dzieciom i młodzieży od 5 do 17 roku życia Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca: 

1. co najmniej 1 godzinę ruchu dziennie o umiarkowanej lub wysokiej intensywności. Głównie powinny to być aktywności takie jak np. jazda na rowerze, spacerowanie szybkim tempem, bieganie, pływanie, jazda na hulajnodze  czy gra w piłkę nożną. Co istotne każda ilość dodatkowej aktywności fizycznej, przekraczająca zalecane minimalne 60 minut, zapewnia dodatkowe korzyści zdrowotne,
2. aby większość dziennej aktywności fizycznej stanowiły umiarkowanie intensywne ćwiczenia aerobowe (czyli tlenowe), do których należy włączyć ruch o intensywnym natężeniu, wymagający większych nakładów energetycznych,
3. aby co najmniej 3 razy w tygodniu aktywności ruchowe były ukierunkowane na ćwiczenia wzmacniające mięśnie i kształtujące postawę ciała oraz ćwiczenia poprawiające gibkość.

Dziecko w wieku 1–3 lat jest w nieustannym ruchu. Dlatego też należy stworzyć mu możliwości, aby w sposób naturalny i spontaniczny mogło podążać za potrzebami. Zapewnij dziecku warunki do swobodnej, nieskrępowanej i bezpiecznej zabawy. Plac zabaw to miejsce idealne do tego celu – dziecko może biegać, wspinać się, pokonywać różne przeszkody. 

Aktywność fizyczna dzieci młodszych, w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym, powinna być oparta na grach i zabawach ruchowych. Istotny jest nie tylko rozwój sprawności fizycznej, ale także kształtowanie prawidłowej postawy ciała. 

Z kolei aktywność ruchowa dzieci starszych (10–13 lat) oraz młodzieży powinna wynikać z ich zainteresowań. Jest tak wiele form aktywności fizycznej, że bardzo ważne jest, aby wybrać taką która będzie młodemu człowiekowi najbardziej odpowiadała i sprawiała przyjemność. Nadal niezwykle istotne jest kształtowanie prawidłowej postawy ciała.

Dla młodego człowieka istotne jest wsparcie i zachęta najbliższych, a także zaangażowanie emocjonalne rodziców - kibicuj więc swojemu dziecku, chwal go i zachęcaj do tego by było aktywne
Pamiętaj, że przykład idzie z góry, a wspólne spędzanie czasu jest szansą na budowanie więzi rodzinnych.

Staraj się ograniczać do minimum czas spędzany przez dziecko w pozycji siedzącej i przy urządzeniach elektronicznych. Każda forma ruchu jest lepszym wyborem niż korzystanie z mediów.  
Warto rozeznać się w wyborze zajęć zorganizowanych np. w klubach sportowych czy znaleźć takie miejsca w okolicy, które dają możliwość uprawiania atrakcyjnych form aktywności (np. skateparki, siłownie plenerowe, boiska, Otwarte Strefy Aktywności).

Odpowiednio dobrana (do dyscypliny), wygodna odzież może być również czynnikiem mocno uatrakcyjniający daną aktywność ruchową zarówno dla młodszych dzieci jak i młodzieży. 
Pamiętajmy, że dziecko nie postrzega ruchu jako profilaktyki zdrowia, ono czerpie z niego przyjemność. Dlatego należy umożliwiać dzieciom i nastolatkom samodzielny wybór dyscypliny sportu, tak by była ona dla nich źródłem radości i satysfakcji. 

Jeśli Twoje dziecko nie chce ćwiczyć na zajęciach w-f’u przyjrzyj się bliżej tej kwestii. Często obawa przed ocenianiem wyników sprawnościowych i wąska tematyka zajęć zniechęcają młodych ludzi do uczestnictwa w tych zajęciach. Warto poruszyć tę kwestię z nauczycielem i dyrekcją, tak by zwolnienie z lekcji wychowania fizycznego nie było nagminną praktyka, która przyniesie więcej szkody niż pożytku.

Istotną rolę w kształtowaniu zdrowego stylu życia odgrywa edukacja. Konieczne jest pokazywanie jak prawidłowe nawyki żywieniowe, ruch i nawodnienie wpływają na nasze zdrowie i dobre samopoczucie. Są one ze sobą połączone i wzajemnie się uzupełniają. Dlatego jeśli Twoje dziecko jest aktywne zadbaj również o jego sposób żywienia. Prawidłowo zbilansowana i racjonalna dieta to mniejsze ryzyko kontuzji, urazów, odwodnienia, ale też lepsza wydolność, wytrzymałość i zdolność motoryczna. Dzieci i młodzież uprawiające sport to grupa o specjalnych potrzebach. Intensywny wzrost i wysoka aktywność fizyczna to zwiększone zapotrzebowanie na energię oraz makro- i mikroskładniki.